Sebagai maklum balas kepada permintaan Tentera Laut untuk cadangan yang dikeluarkan pada 3 Februari 1941 untuk menggantikan pesawat SB2C, [1] [2] Syarikat Curtiss telah mereka bentuk versi pesawat Helldiver yang dipertingkatkan dan diperbesarkan, yang pada masa itu hanya dalam proses ujian penerbangan. Ekor yang lebih besar, bentuk pelan sayap yang disemak semula dan gear pendaratan roda tiga sebagai tambahan kepada penyediaan persenjataan yang lebih berat. Ciri ini membezakan pesawat itu daripada pendahulunya, [1] .

Ruang bom dalaman di bahagian tengah pesawat boleh membawa sehingga 4,000 paun (1,800 kg) bom, atau sebagai alternatif, dua torpedo boleh dibawa dalam pemasangan separa tenggelam. Di samping itu, titik keras untuk dua buah bom 500-paun (230 kg) dipasang di bawah sayap. [1] Cadangan bagi ciri persenjataan tembakan kehadapan adalah bagi pesawat yang hendak dilengkapi dengan sama ada enam mesingan 0,50 berkaliber atau empat meriam 20mm pada sayap, manakala persenjataan pertahanan telah dirancang untuk dipasang di turet kecil. [1]

Cadangan janakuasanya pula adalah melalui enjin Wright R-3350 iaitu sebanyak 2,500 horsepower (1,900 kW), manakala Pratt & Whitney R-4360, memberikan 3,000 horsepower (2,200 kW), telah dipertimbangkan untuk pemasangan masa hadapan. [3] Tentera Laut yang kagum setelah meneliti mockup pesawat besar itu pada Disember 1941, menempah dua prototaip, dan bahagian reka bentuk telah diuji oleh XSB2C-6. [1]

Walau bagaimanapun, apabila projek itu berjalan pada tahun 1942, ia telah ditentukan untuk menjadi lebih rendah daripada pesawat Douglas yang bersaing. [1] Ini, digabungkan dengan keperluan pesawat untuk bahan api oktana 115/145, yang dianggap sukar untuk dikendalikan di atas kapal, [1] dan keputusan oleh Biro Aeronautik bahawa pesawat serangan masa depan akan menjadi pesawat satu tempat duduk, [3] membawa kepada keputusan Tentera Laut untuk membatalkan kontrak prototaip, dan tiada contoh XSB3C pernah dibina. [1]